Do podstawowych kosztów z jakimi musi liczyć się każdy inwestor zamierzający ulokować swój kapitał w stacjach ładowania należą przede wszystkim koszty inwestycyjne związane z zakupem ładowarki, koszty instalacji oraz sporządzenia wymaganej dokumentacji, a także koszty operacyjne i utrzymania.

Cena zakupu stacji ładowania zależy przede wszystkim od jej typu i zakresu oczekiwanej funkcjonalności oraz mocy. Ze względu na znaczące różnice technologiczne dotyczące samego ładowania, ładowarki prądu przemiennego AC (zazwyczaj o mocy do 22 kW na złącze ładujące) są znacznie tańsze niż szybkie stacje ładowania prądu stałego DC (zazwyczaj o mocy od 50 kW do nawet 400 kW). Oferują jednak znacznie wolniejsze ładowanie, a co za tym idzie, mniejszą oczekiwaną liczbę sesji ładowania oraz energii elektrycznej dostarczanej do baterii samochodu elektrycznego. W przypadku tych urządzeń większych zysków spodziewać się można inwestując w większą ich liczbę lub łącząc je z dodatkowymi przychodami, o których piszemy powyżej. Szybkie ładowarki DC są droższe w zakupie, ale mogą przyciągać więcej klientów, zwłaszcza w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Za ich pomocą inwestor jest w stanie odpłatnie dostarczyć znacznie więcej energii elektrycznej do baterii pojazdu w krótszym czasie. Na ostateczny koszt urządzenia może także wpłynąć jego wyposażenie i dodatkowa funkcjonalność (np. terminal płatniczy umożliwiający wygodne płatności ad hoc, dynamiczne zarządzanie mocą przyłączeniową etc.).

Koszty instalacji stacji ładowania dotyczą wydatków związanych z przygotowaniem odpowiedniej infrastruktury elektrycznej. Ich ostateczna wysokość może znacząco różnic się w zależności od rodzaju stacji, jej mocy, odległości od źródła zasilania, opłat związanych z budową lub modernizacją istniejącego przyłącza itp. Koszty te powinny uwzględniać również opłaty związane z przygotowaniem wymaganej dokumentacji oraz przeprowadzenia procedur związanych z odbiorem stacji i jej legalną eksploatacją (m.in. koszt sporządzenia dokumentacji do badania UDT oraz koszt badania technicznego).

Koszty operacyjne obejmują przede wszystkim koszty związane z zakupem oraz dystrybucją energii elektrycznej. Stawki te ustalane są indywidualnie przez przedsiębiorstwa energetyczne w drodze taryf. Opłaty dystrybucyjne różnią się w zależności od zamówionej mocy i grupy taryfowej (koszty te są mniejsze dla odbiorców z grupy taryfowej poniżej 40 kW mocy umownej, a większe dla odbiorców z grupy powyżej tej mocy). Dobrą wiadomością dla inwestorów jest fakt istnienia specjalnych taryf dystrybucyjnych dla ogólnodostępnych stacji ładowania samochodów elektrycznych (tzw. e-Taryfa). Przewiduje ona znacznie mniejsze koszty stałe związane z zapewnieniem dostaw energii elektrycznej dla infrastruktury ładowania. Taryfa zakłada częściowe przeniesienie ciężaru finansowego ze składnika stałego stawki sieciowej na składnik zmienny, który powiązany jest z rzeczywistym zakresem wykorzystania infrastruktury ładowania. Oznacza to, że w początkowym stadium inwestycji inwestor może liczyć na znacznie niższe koszty stałe związane z rozruchem stacji. Ma to znaczący wpływ na wysokość opłaty z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na stacji ładowania, a co za tym idzie - wysokość marży inwestora.

Inne koszty operacyjne oraz koszty utrzymania obejmują, między innymi, koszty przeglądów serwisowych urządzenia, koszty związane z posiadaniem statusu operatora ogólnodostępnej stacji ładowania oraz dostawcy usług ładowania (opłaty EIPA) oraz koszty ewentualnych prowizji od transakcji (np. prowizje z tytułu płatności bezgotówkowych realizowanych za pomocą terminala płatniczego, opłaty i abonamenty naliczane przez zewnętrznego dostawcę systemu do zarządzania stacją ładowania itp.).